A dust particle, the agony for the lens and the vacuum

Πρώτα μια σχετική photo για να μπω στο θέμα.

Κουβαλάω την φωτογραφική μηχανή μου (Panasonic TZ7) όσο συχνότερα μπορώ και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να μην είναι όσο προστατευμένη θα έπρεπε. Εδώ και μια εβδομάδα στην οθόνη της εμφανίζεται ένα σημαδάκι το οποίο χάνεται με το focus της μηχανής και δεν εμφανίζεται στις φωτογραφίες (ίσως εμφανίσει ένα μικρό σημάδι σε 1 στις 500) αλλά δύστυχος στο video είναι περισσότερο ορατό.

Προφανώς πρόκειται για κόκκο άμμου ή άλλο particle που έχει βρει δρόμο στο εσωτερικό του φακού. Και λέω στον φακό γιατί από όσο διάβασα, αν ήταν σε κάποιο άλλο σημείο δεν θα χανόταν με το focus της μηχανής και θα εμφανιζόταν σε όλες της φώτο.

Προσπάθησα να καθαρίσω το σημάδι με τα σχετικά kit καθαρισμού αλλά ήταν εμφανές ότι το πρόβλημα ήταν στο εσωτερικό του φακού. Επικοινώνησα τηλεφωνικά με την αντιπροσωπεία της Panasonic και μου είπαν ότι πιθανόν είναι κάποιο σκουπιδάκι και ότι αν είναι μέσα στην εγγύηση να τους στείλω (Αθήνα) την μηχανή και θα το δούνε. Δύστυχος η 2 ετών εγγύηση είχε λήξει πριν 30 ημέρες :( Μια πλάγια προσέγγιση μου, για το γεγονός ότι η εγγύηση είχε πρακτικά μόλις λήξει, δεν τους συγκίνησε. Μου έδωσαν λοιπόν ένα τηλέφωνο που δίνουν σε όσους δεν έχουν εγγύηση.

Πριν τους καλέσω είπα να κάνω μια βουτιά πάλι στο internet φτάνοντας στο σημείο να ψάχνω ακόμα και "how to dismantle a tz7"... Λοιπόν το πρόβλημά μου τελικά το έλυσα και να τι έμαθα:

Τα περισσότερα σημάδια/κουκίδες είναι σκόνη και όχι χτυπήματα στον φακό. Μπορούν να καθαριστούν εξωτερικά με σετ καθαρισμού ενώ αν είναι εσωτερικά συνήθως αρκεί ένα σπρέι αέρα.

Είναι προτιμότερο να αποδεχτείς τα μικρά σημαδάκια στον φακό παρά να προσπαθήσεις να ανοίξεις μια μηχανή. Σε αυτό το ενδιαφέρον άρθρο ο συντάκτης του κειμένου απαντάει στο ερώτημα: "Is it necessary to clean minor dust and fingerprint smudges from the camera lens?"

Εγώ έκανα τα παρακάτω:

1. καθάρισμα με ειδικό πανάκι - κανένα αποτέλεσμα
2. καθάρισμα με ειδική μπατονέτα για δαχτυλιές - κανένα αποτέλεσμα
3. καθάρισμα με βουρτσάκι και αέρα - κανένα αποτέλεσμα
4. καθάρισμα με το δάχτυλο και λίγο νύχι :P - κανένα αποτέλεσμα
5. χτύπημα της μηχανής με το σκεπτικό "αν είναι σκόνη θα κουνηθεί λίγο, αν όχι ίσως είναι χτύπημα) δεν κουνήθηκε αλλά τελικά ήταν σκόνη - κανένα αποτέλεσμα
6. έντονο φύσημα και φωνές προς τον φακό - κανένα αποτέλεσμα
7. Ηλεκτρική σκούπα - SUCCESS \0/

Ναι, εντελώς τυχαία διάβασα σε ένα forum ότι κάποιος έβαλε την ηλεκτρική σκούπα μπροστά από τον φακό, την έβαλε σε λειτουργία και μετά έκανε zoom in and out* και έτσι καθάρισε. Έκανα ακριβώς το ίδιο και με μεγάλη μου χαρά είδα την οθόνη να είναι πεντακάθαρη!!! Ω, τι χαρά :)

*από ότι φαίνεται ο φακός σε μηχανές με μεγάλο zoom είναι περισσότερο εκτεθειμένος από ότι σε μηχανές με zoom μέχρι 3x. Επίσης ο φακός είναι περισσότερο εκτεθειμένος όταν χρησιμοποιείς το max zoom.

Salmiakki

Ένα από τα πιο αηδιαστικά σνακ/ γλυκά εδώ στο βορρά είναι το salmiakki, το οποίο, αν αυτοσχεδιάσω, θα ονόμαζα "αλμυρή γλυκόριζα" στα ελληνικά. Δηλαδή μιά αηδία, ακόμα και γλωσσολογικά. Αν κάποιος ήδη δεν αντέχει την γεύση της γλυκόριζας, δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της δυσάρεστης έκπληξης του salmiakki. Το salmiakki λοιπόν είναι καραμέλες γλυκόριζας στις οποίες προστίθεται χλωριούχος αμμωνία (ας με διορθώσουν οι γνώστες αν το ammonium chloride ονομάζεται αλλιώς στα ελληνικά). Η αμμωνία είναι αλμυρή και πικάντικη ταυτόχρονα, και έτσι συνθέτει την χαρακτηριστική, ξεχωριστή γεύση του salmiakki. Οι καραμέλες είναι σχεδόν πάντα χρώματος μαύρου -άντε σκούρου καφέ ή γκρι- και μπορούν να είναι μαλακές και κολλώδης ή σκληρές και στεγνές.

Last but not least, αν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες, έχουν καθαρτική δράση. Η φίλη μου η Εμίλια, γέννημα- θρέμμα της Φινλανδίας, υποστηρίζει πως στο φινλανδικό δημοτικό σχολείο οι δάσκαλοι ελέγχουν πόσα salmiakki τρώνε οι μαθητές  κατά την διάρκεια σχολικών γορτών έτσι ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός στις τουαλέτες αργότερα. Τέλεια!

Για τους Φινλανδούς, πάντως, είναι κατι σαν εθνικό έδεσμα ή τουλάχιστον αυτή η εντύπωση μου έχει δοθεί. Οι υπόλοιποι δεν φάινονται να συγκινούνται ανάλογα.

bonsai

Αφορμή ένα διαφημιστικό από τα lidl που μας ενημερώνει ότι την επόμενη εβδομάδα θα έχει μια σειρά από bonsai...

Δεν είμαι ειδικός, αλλά μερικές παρατηρήσεις ίσως φανούν χρήσιμες σε όσους σκέφτονται να αγοράσουν:

Τα bonsai είναι μια τεχνική καλλιέργειας δέντρων, που στόχο έχει να τα κάνει να φαίνονται σαν μινιατούρες. Τα δέντρα στο bonsai δεν είναι μεταλλάξεις, ειδικές ποικιλίες ή τροποποιημένα γενετικά φυτά. Η διαδικασία δημιουργίας ενός δέντρο σε μινιατούρα περιλαμβάνει κλάδεμα, συρμάτωμα (για να δώσουν μορφή), κόψιμο της ρίζας (για να περιορίσουν την ανάπτυξη) και άλλες τεχνικές που με αρκετή υπομονή και σίγουρα τουλάχιστον κάποια ψήγματα καλού γούστου, μπορούν να έχουν απίστευτα αισθητικά αποτελέσματα.

Όσον αφορά τα φυτά στο lidl έχω την αίσθηση ότι υπάρχει όριο στο εν δυνάμει αποτέλεσμα που μπορεί κάποιος να ελπίζει. Ο τρόπος αποθήκευσης, μεταφοράς και γενικότερα συντήρησης τους μέχρι να φτάσουν στα καταστήματα και κατ εξακολούθηση στα σπίτια συνήθως εξαντλούν τα φυτά και ο μέσος όρος ζωής τους περιορίζετε σε 5-10 μέρες από την ημέρα αγοράς τους. (το δικό μου άντεξε λιγότερο από εβδομάδα με λίγη βοήθεια από την γάτα μου που τρελαινόταν να μασουλάει τα φύλλα)

Για όσους αποφασίσουν πάντως να το δοκιμάσουν "γιατί έτσι", μπορούν να βρουν αρκετούς οδηγούς online και ποιος ξέρει, ίσως περάσουν και στην επόμενη γενιά.

Pizza and toilet relativity

Πριν από κάμποσα χρόνια είχα διαβάσει για μια θεωρία του marketing που ονομάζεται "pizza relativity". H σχετικότητα της πίτσας λοιπόν έλεγε πως σε κάθε χώρα οι πίτσες είναι διαφορετικές, καθώς τις προσαρμόζουν στις γευστικές παραδόσεις και προτιμήσεις του τόπου. Έτσι, στις Η.Π.Α. οι πίτσες έχουν παχιά ζύμη, στην Ιταλία λεπτή, στην Ελλάδα φέτα και ελιές, στη Δανία από ανανά μέχρι αραβικό γύρο κ.ο.κ.

H σχετικότητα αυτή, βέβαια, δεν περιορίζεται μόνο στις πίτσες. Μετά από διαβίωση σε τρεις τελείως διαφορετικές χώρες διαπίστωσα πως υπάρχει και "toilet relativity", αν και δεν είμαι σίγουρη πως αυτό έχει σχέση με το marketing.

Στο οικογενειακό μας σπίτι στην Ελλάδα είχαμε ένα τεράστιο μπάνιο- τουαλέτα, γύρω στα 7m², αν και πάντοτε το μέγεθος μου φαινόταν κομματάκι υπερβολικό.

Σε ένα από τα φοιτητικά μου σπίτια στην Ελλάδα είχαμε μια τουαλέτα 4m², με τον θερμοσίφωνα τοποθετημένο στρατηγικά πάνω από την μικρή μας μπανιέρα, με αποτέλεσμα να κανουμε ντους παρέα (διεκρίνιση παρέας: λουόμενος/λουόμενη+ θερμοσίφωνας). Eπίσης αν ο λουόμενος/λουόμενη ήταν πάνω από 1,75m, έπρεπε να σκύβει καθώς το κεφάλι του/της χτυπόυσε στο ταβάνι της τουαλέτας λόγω παταριού, για όσους με καταλαβαίνουν....

Στην Αίγυπτο πάλι τα μπάνια είναι συνήθως ευρύχωρα, με πλυντήριο, μπανιέρα -αλλά, κόντρα στο στερεότυπο που είχα, χωρίς μπιντέ. Αντί μπιντέ έχουν ένα μικρό "τηλέφωνο" ντουσιέρας δίπλα σε κάθε λεκάνη τουαλέτας του σπιτιού, σαν αυτό.

Στη Δανία τα μπάνια είναι συνήθως μικροσκοπικά, μόνο με εγκατάσταση ντους χωρίς καμπίνα, που σημάινει πως όταν κάνεις ντους βρέχονται όλα, όπως στην τουαλέτα της φωτογραφίας. Σε μερικά σπίτια μάλιστα δεν υπάρχει καν εγκατάσταση

ντουσιέρας στην τουαλέτα είτε λόγω έλλειψης υδραυλικών σωληνώσεων είτε λόγω έλλειψης χώρου: Oι κάτοικοι του σπιτιού πρέπει ή να εγκαταστήσουν ντουσιέρα σε άσχετο σημείο, πολύ συχνά στην κουζίνα ή να πάνε για ντουσάκι στο υπόγειο της οικοδομής, όπου συνήθως υπάρχει η εγκατάσταση! Τα κοινόχρηστα πλυντήρια της πολυκατοικίας είναι συνήθως στο υπόγειο επίσης.

Όπως οι Ιταλοί φωνάζουν στους αλλοδαπούς "Δεν έχετε ιδέα από πίτσα!", έτσι κι εγώ με πιάνω να φωνάζω σιωπηλά στους Δανούς πως δεν έχουν ιδέα από μπάνια και τουλέτες. Η μπανιέρες μπορεί να μην χρειάζονται (έχω καμιά φορά την εντύπωση πως τα αφρόλουτρα είναι μόνο για διαφημίσεις και ταινίες), αλλά μια ντουσιέρα της προκοπής δεν βλάπτει...

Τα πάντα είναι σχετικά, όμως, όπως λέει και η προαναφερθείσα θεωρία.

Μικρή κουζίνα...

...ή η αγαπημένη μου Ζακυνθινή!

Η αναζήτηση της οικολογικής μισής αρχοντιάς...

Λίγο η μεντιακή υπερέκθεση στην σύνοδο για το κλίμα που σύντομα θα λάβει χώρα στην πόλη, λίγο οι αλλεργίες μου, λίγο το διπλανό οικολογικό χωριό, και έχω αρχίσει να ενδιαφέρομαι για φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους καθαρισμού του σπιτιού.

Αφού δοκίμασα ξύδια και λεμόνια για καθάρισμα παντός τύπου με αμφίβολα αποτελέσματα, είπα να κάνω μια μικρή έρευνα αγοράς. Τα οικολογικά απορρυπαντικά είναι ελάχιστα στα ράφια του σούπερ μάρκετ και -κυρίως- είναι πανάκριβα για το πορτοφόλι του δικού μου νοικοκυριού. Μια εναλλακτική λύση είναι τα "μυστικά" των παλιών χαρωπών νοικοκυρών, κάποια από τα οποία βρήκα καταγεγραμμένα στο βιβλίο Τα κόλπα της γιαγιάς και στο μυαλό της παλιομοδίτικης ελληνίδας μαμάς μου.

Παρ' όλα αυτά, διστάζω να σφουγαρίσω το ξύλινο πάτωμα με μίγμα λεμονιού, σόδας και αλκοόλ, όπως μου προτείνουν. Είναι καλή λύση για το πάτωμά μου ή θα το διαβρώσει τελικά; Και κυρίως, είναι πράγματι οικολογική λύση; Ή οι χημικές ενώσεις που προκύπτουν δεν πολυδιαφέρουν σε επικινδυνότητα από αυτές του Ajax και του Cillit bang;

Καφές!

Είμαι από αυτούς τους τύπους που δεν μπορούν να ξυπνήσουν το πρωί ή έστω να αποφύγουν τον πονοκέφαλο χωρίς μία ή και περισσότερες κούπες καφέ. Kατά τη διάρκεια της μέρας θα πιω μερικά φλυντζάνια ακόμα. Καμιά φορά βάζω γάλα, αλλά δεν αντέχω τη ζάχαρη, νομίζω πως χαλάει την -ομολογουμένως- πικρή του γεύση.

Το ράφι του καφέ μου διαθέτει αρκετούς τύπους καφέ και καφετιέρες, μπρίκια ή άλλα σκεύη: ελληνικό (ή τούρκικο, ανάλογα με το πως τον αποκαλεί ο καθένας), αραβικό με κάρδαμο, εσπρέσσο και φίλτρου διαφορετικών ποικιλιών.

Νες και γενικά στιγμιαίο δε διαθέτω, δεν τον συμπαθώ ούτε φραπέ ούτε ζεστό. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω και τα έτοιμα μίγματα καφέ (νερό+ φακελάκι= έτοιμος καπουτσίνο ή ιρλανδέζικος ή οποιοδήποτε άλλο είδος).

Πρόσφατα όμως άρχισα να αναρωτιέμαι: Να αγοράζω καφέ αλεσμένο ή σε κόκκους; Ποιός διατηρείται πραγματικά πιο φρέσκος; Και επίσης ποιό είναι ένα καλό μπρίκι αραβικού καφέ; Μμμ...

It's all about the money (και οικιακές συσκευές)

Ίσως ήταν συμπτωματικό, ίσως είναι λόγο του πανικού της χρηματοοικονομικής κατάστασης που ζούμε, αλλά το γεγονός παραμένει... αγόρασα 2 μεγάλες οικιακές συσκευές στην τιμή καταστήματος internet από συνοικιακό κατάστημα. Πήγα με ένα printout από τις δύο συσκευές που βρήκα στο ηλεκτρονικό κατάστημα και ρώτησα αν μπορούν να κάνουν match τις τιμές... και είπαν ok*. Η συνολική έκπτωση από τις 2 συσκευές ήταν 250€!

Όχι ότι θα με χαλούσε να ολοκληρώσω την αγορά μέσα από το site που και ο ZK προτείνει σε παλιότερο post του αλλά όπως και να το δεις είναι κάτι που στην τελική μειώνει το post purchase cognitive dissonance της αγοράς (ποιότητα, τόπος, συμβατότητα, services, σε γενικές γραμμές). Τις έφεραν πολύ γρήγορα και τις ανέβασαν στον 1 όροφο χωρίς έξτρα κόστος.

Άχρηστες(;) οικοσυσκευές και αξεσουάρ κουζίνας....

...ή όπως αλλιώς ονομάζεται το σύνολο των μπλέντερ, μίξερ, ταψιών, τηγανιών κ.λ.π.

Ψάχνοντας για ηλεκρικές καφετιέρες on-line, και ενώ η παλιά, κόκκινη και αγαπημένη μου καφετιέρα αγκομαχάει για να φιλτράρει το απογευματινό μου καφεδάκι, πέτυχα τις εξής εξαιρετικά χρήσιμες (;) λύσεις για νευρωτικούς νοικοκυραίους.

Όσοι ευφάνταστοι μεταφραστές προσέλθετε:

α. Μιλκ κάρτον χόλντερ

β. Όβεν σκράμπερ

 γ. Εγκ σλάισερ   

δ. Σάλαντ σπίνερ

ε. Σρίμπ ντιβέινερ

 

Ποιά είναι η χρησιμότερη;

Χμμμ, ο καφές ετοιμάστηκε....

first blood

Αν είσαι geek εργένης, φροντίζεις για ένα σωρό λεπτομέρειες. Όπως για παράδειγμα να ακολουθήσεις τις οδηγίες εγκατάστασης της συσκευής πλυντηρίου κατά γράμμα, και το γράμμα έλεγε να σιγουρευτείς ότι η συσκευή είναι εντελώς οριζόντια για να μειωθούν τα προβλήματα από τους κραδασμούς της φάσης του στυψίματος. Χρησιμοποιώντας ένα αλφάδι. Πέντε Ευρώ από τα χρώματα/σιδηρικά της γειτονιάς. Κομψότατο.

(εικονίζεται η συσκευή στο παρθενικό της ταξίδι)

Η μικρή -μετανάστρια- γοργόνα κολυμπάει νοτιότερα...

Ετοιμάζομαι για την επόμενη μετακόμιση και, μιας και μεταφέρομαι ξανά-μανά σε άλλο κράτος, προβληματίζομαι: Πόσες βαλίτσες να κουβαλήσω; Τί ρούχα να πάρω μαζί μου; Πώς να κυκλοφορώ;
To κύριο πρόβλημα έγκειται στη ζέστη και την ανάγκη σχετικά συντηρητικής ενδυμασίας. Προσπαθώ να βρω βαμβακερά ή εστω μεταξωτά μακρυμάνικα πουκάμισα, αλλά διαπιστώνω πως σχεδόν όλα τα "δυτικά" γυναικεία ρούχα είναι ή πολύ κοντά ή με πολύ βαθύ ντεκολτέ ή πολύ διάφανα ή όλα τα παραπάνω ταυτοχρόνως... Νομίζω πως τα εξειδικευμένα μαγαζάκια στο Nørrebro μπορεί και να κάνουν το θαύμα τους με πολύ ωραία πουκαμισάκια για την περίσταση.
Και έπειτα άλλα πρακτικά ζητήματα: Ο υπολογιστής μου έχει κλασσικό τριπλό δανέζικο φις, το πιστολάκι μου κλασσικό τριπλό ελληνικό (ναι, είναι πατέντα τρελού ηλεκτρολόγου) και ο φορητός εκτυπωτής είναι σούκου, που έλεγε η μαμά μου. Θα χρειαστώ αρσενικοθήλυκους και δεν ξέρω και 'γω τι άλλου τύπου αντάπτορες.
Και τέλος, πώς θα προσαρμοστώ χωρίς το πολυμνημονεμένο από το Ζαφ πλυντήριο; Στην Ελλάδα είχα ένα καταδικό μου, στη Δανία είχα το κοινόχρηστο της οικοδομής, τώρα θα έχω τα χέρια μου και κάποιο τοπικό απορρυπαντικό.
Νέα τάξη στην οικιακή μου οικονομία...