Η αναζήτηση της οικολογικής μισής αρχοντιάς...

Λίγο η μεντιακή υπερέκθεση στην σύνοδο για το κλίμα που σύντομα θα λάβει χώρα στην πόλη, λίγο οι αλλεργίες μου, λίγο το διπλανό οικολογικό χωριό, και έχω αρχίσει να ενδιαφέρομαι για φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους καθαρισμού του σπιτιού.

Αφού δοκίμασα ξύδια και λεμόνια για καθάρισμα παντός τύπου με αμφίβολα αποτελέσματα, είπα να κάνω μια μικρή έρευνα αγοράς. Τα οικολογικά απορρυπαντικά είναι ελάχιστα στα ράφια του σούπερ μάρκετ και -κυρίως- είναι πανάκριβα για το πορτοφόλι του δικού μου νοικοκυριού. Μια εναλλακτική λύση είναι τα "μυστικά" των παλιών χαρωπών νοικοκυρών, κάποια από τα οποία βρήκα καταγεγραμμένα στο βιβλίο Τα κόλπα της γιαγιάς και στο μυαλό της παλιομοδίτικης ελληνίδας μαμάς μου.

Παρ' όλα αυτά, διστάζω να σφουγαρίσω το ξύλινο πάτωμα με μίγμα λεμονιού, σόδας και αλκοόλ, όπως μου προτείνουν. Είναι καλή λύση για το πάτωμά μου ή θα το διαβρώσει τελικά; Και κυρίως, είναι πράγματι οικολογική λύση; Ή οι χημικές ενώσεις που προκύπτουν δεν πολυδιαφέρουν σε επικινδυνότητα από αυτές του Ajax και του Cillit bang;